Na een slechte nacht slapen ging ik al vroeg richting Veenendaal om daar de Traction op te halen voor haar eerste langere rit van dit jaar. Een dag tevoren kwam hij net uit de reparatie van een defecte linker aandrijfas en het gebruikelijke jaarlijkse onderhoud. Het begon al goed, want de Trax heeft de laatste tijd niet zo’n zin in starten met de startmotor. Dus de slinger maar ter hand en met een ferme ruk liep ze als een zonnetje. Omdat ik meende dat ik wat laat was gauw de reserve benzine erin gegooid. Die rijdt al mee sinds de laatste Hemelvaartrit. Intussen was het gaan regenen, zodat het winterstof eraf kon spoelen. Eenmaal aangekomen in Nieuwegein bleek ik ruim op tijd en was ik de eerste, al snel gevolgd door Caspar en Piet. Eerst maar eens een bak koffie en wat bijkletsen. Langzaam komen er wat meer mensen binnendruppelen. Zo ook Pièrre die minder geluk had, want zijn sleutel was afgebroken en zijn Trax niet kon starten. Gelukkig had hij een andere auto bij zich, al was het dan wel geen Trax. De medewerkers van Damsté waren inmiddels de werkplaats in gereedheid aan het brengen. Buiten op de parkeerplaats stond mijn Trax op een strategische plaats, om zo de brug op te rijden. Helaas pindakaas, want de brug weigerde dienst en bleef strak in de hoogste stand staan. Het is vandaag toch niet vrijdag de dertiende? Met al dat geknutsel kwam ik als tweede aan de beurt. Het spannende moment was aangebroken. Vakkundig werden door Caspar en Piet de diverse zwakke punten van de Trax bekeken. En gelukkig bleek het mee te vallen. De auto was mooi droog en vertoonde alleen wat lichte roest en was zeer geschikt om een keer een behandeling te ondergaan. Een ding kwam gelukkig mooi op tijd aan het licht. Ja, de Trax houdt van verrassingen. Er zat toch een rotte plek in de bodem, net achter het stuurhuis. Dit kan dan mooi worden gerepareerd als de Trax van een gereviseerde wieg wordt voorzien. Want er is een silentblock defect. Ja, je blijft bezig met die oude dame. Wat zou ze de volgende keer in petto hebben? Na mij kwam de auto van Frank op de brug en die bleek wat vocht in de kokerbalken te hebben. Waarschijnlijk om dat Frank niet hard genoeg rijdt om zo zijn balken droog houden. Ik moet zeggen dat de aanwezige Traxen in goede conditie zijn, want ik heb namelijk tijdens mijn aanwezigheid niet echt schokkende dingen gehoord. Rond een uur of 12 ben ik huiswaarts gekeerd om nog andere zaken te regelen. Al met al was dit weer een leerzame en gezellige dag, waar de schade voor mij gelukkig beperkt bleef en ik voorlopig weer rustig kan slapen.
Herman
