Zaterdagmiddag 17 maart 2012, na een mooie binnendoor rit vanaf het magazijn, kwamen Klaas en ik aan bij de sleutelmiddag 6 volt in onze Traction. Een vrij kleine groep zat met gespannen rode oren te luisteren naar wat Jan Epskamp had te vertellen. Aan mij werd gekscherend gevraagd of ik de aanvangstijd niet had kunnen vinden op de website, maar heb toen uitgelegd dat wij een andere taak hadden vervuld. Even later kwam ook Fred binnen en was de groep compleet. Snel een bak koffie en het volgende onderwerp kwam aan bod, de startmotor. Jan vertelde dat een startmotor heel veel vermogen vraagt van onze accu en het daarom belangrijk is dat het circuit rond de starmotor goed functioneert. Vooral het contactgedeelte bovenop de startmotor. Jan legde uit hoe het geheel werkt met een vierkant koperen blokje en een staaldraad, waar je aan trekt om het contact te sluiten, en de startmotor zal gaan draaien. Meteen barstten de discussies los dat dat verouderde systeem nogal wat haperingen kent en de meeste mensen kiezen voor het startrelais. Ik sta daar volledig achter, want ik wil niet dat het starten afhankelijk is van mijn humeur. Kennelijk trekt niet iedereen voldoende aan de startknop, waardoor het geheel nogal wat weerstand en spanningsverlies geeft en de startmotor zijn werk niet doet. Sorry Jan, jij bent soms voorstander van de oude techniek. Mooi was de demonstratie van wat er met de accuspanning gebeurt als je start. Dit was niet helemaal een juist beeld, omdat de startmotor onbelast liep. Maar het geheel was van hoge kwaliteit, het leek wel een vliegtuig. Dat was niet te zeggen van de gereviseerde startmotor van Joop, want die draaide nog niet voor de helft. De startmotor werd dus aan een onderzoek onderworpen en de conclusie was dat hij veel te zwaar liep. Het revisiebedrijf beweerde dat er twee koolborstels te weinig in zaten (ligt aan het merk) en daardoor was de starmotor niet krachtig genoeg. Maar er bleken er gewoon 4 in te zitten. Beetje vreemd verhaal. Ik denk dat ze hem gangbaar moeten maken. Nu kwam het mooiste onderwerp, de ontsteking. Jan heeft een prachtige testkast uit de jaren 50, waarop je de werking van dit stuk techniek kunt zien. Zo wordt de contacthoek zichtbaar gemaakt en wordt duidelijk dat als je het toerental verhoogt, de vonk steeds vroeger plaatsvindt. Verder kun je de vacuüm vervroeging testen, die je nodig hebt tijdens het optrekken en uiteindelijk wordt de vonk zichtbaar gemaakt. Dat was echt super, want het leek wel onweer en ik als ex-elektricien - ook wel vonkentrekker genoemd - kan daar zeer van genieten. Als laatste kwam de dynamo aan bod. Jan legt uit dat als je hem reviseert, dat je aan de ene kant een onderhoudsvrij lager monteert en aan de andere kant de nieuwe bronzen bus af en toe van een drupje olie moet voorzien. Louis Baars monteert daar, door een aanpassing, ook een onderhoudsvrij lager. Wat mij als muziek in de oren klinkt, ”onderhoudsvrij”. Verder hebben we de dynamo ook laten draaien als een elektromotor. Dan kun je gelijk testen of het anker in orde is, omdat de dynamo telkens netjes moet starten op elk willekeurig punt. En op deze manier wordt ook hem magnetisme dat in de dynamo thuishoort weer in orde gebracht. Al met al een leerzame middag, waar ik zelfs nog weer wat van heb opgestoken. Jammer dat er zo weinig leden aanwezig waren. Misschien hielden de afwezigen niet zo van spanning!
Herman
{oziogallery 648}